Αν και παντρεμένη με παιδί, δεν διστάζει να μιλήσει για έναν… έρωτα εκτός σπιτιού, που περιμένει να έρθει ξανά στη ζωή της!
Πριν τα πονηρά «μυαλά» ταξιδέψουν αδίκως, ξεκαθαρίζουμε ότι η όμορφη -όπως πάντα- ηθοποιός Μαρία Κορινθίου φυσικά κι αναφέρεται στο πάθος της για τις ταινίες, με τις οποίες δηλώνει ερωτευμένη, από την εποχή των σπουδών της στην Αμερική, κι ανυπομονεί να «ξανασυναντηθεί» προσεχώς. Στην «εξομολόγηση» της στο «Present Days» μιλάει ακόμη για τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δέχθηκε στην αρχή της καριέρας της, στον «κλονισμό» που της προκάλεσε η απώλεια της αγαπημένης της γιαγιάς, αλλά και στα… μυστικά ενός πετυχημένου γάμου. Περισσότερα, όμως, από την ίδια.
Καταρχάς, έχει αλλάξει η αντιμετώπιση σου από το ανδρικό κοινό σε ότι έχει να κάνει με το φλερτ, τώρα που είσαι παντρεμένη; Σέβονται οι Έλληνες τον… θεσμό του γάμου;
(σ.σ. χαμογελάει). «Η αλήθεια είναι ότι δεν φλερτάρουν τόσο, όσο πριν τον Γιάννη (σ.σ. Αϊβάζη, τον άντρα της). Τώρα, αυτό δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι σέβονται τον γάμο ή επειδή ο Γιάννης είναι επώνυμος και είναι γνωστό ότι είμαστε ζευγάρι».
Σε φλερτάρουν ακόμη, πάντως.
«Ε, καλά, πάντα υπάρχουν αυτά, σε όλες τις γυναίκες».
Η μεγαλύτερη σκηνή ζηλοτυπίας που έχεις κάνει στον άνδρα σου;
«Δεν είναι κάτι φοβερό και τρομερό. Ποιός είναι στο τηλέφωνο τέτοια ώρα, ποιος είναι στο μήνυμα, αυτά που κάνουν όλοι, όχι κάτι άλλο».
Ποιο θεωρείς «μυστικό» για έναν πετυχημένο γάμο;
«Δεν νομίζω ότι υπάρχουν συνταγές. Κάθε ζευγάρι είναι διαφορετικό, έχει ξεχωριστή καθημερινότητα, τα «θέλω και πρέπει» του κάθε ανθρώπου είναι ιδιαίτερα. Το πιο σημαντικό σε μία σχέση -κι όχι μόνο στο γάμο- είναι να υπάρχει σεβασμός, αλλά και να μαθαίνεις να κάνεις υποχωρήσεις, και πάρα πολύ μεγάλη υπομονή. Να βάζεις πέρα τα «εγώ», να υπομένεις πράγματα που μπορεί να σε ενοχλούν, αλλά να τα κάνεις πέρα και να τα παραβλέπεις για χάρη του συντρόφου σου. Και, βέβαια, όσο περνάει ο χρόνος πρέπει να βρίσκεις νέα στοιχεία με τον σύντροφο σου, προκειμένου να διαφοροποιείς την καθημερινότητα».
Η πιο σημαντική συμβουλή που δέχθηκες στη ζωή σου και θα δώσεις και στο παιδάκι σας, στην Ισμήνη;
«Είναι αυτή που μου έδωσαν οι γιαγιάδες μου. Να έχει ήθος, σεβασμό στον συνάνθρωπο και ειλικρίνεια».
Λένε κάποιοι, ότι τα αδέρφια είναι καλό να μην έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας. Συμφωνείς και, κατά πόσον, θα… πράξετε ανάλογα με τον σύζυγο σου;
«Δεν συμφωνώ. Δεν ξέρω αν πρέπει να υπάρχει μεγάλη διαφορά, αυτά είναι τυχερά. Υπάρχουν άνθρωποι που τα προγραμματίζουν, πόση διαφορά θα έχει το ένα απ’ το άλλο, αλλά αυτά για μένα είναι τυχερά. Είναι σημαντικό, πάντως, να μεγαλώνει κάποιος με αδέρφια. Έτσι μεγάλωσα κι εγώ κι ο Γιάννης. Από εκεί και πέρα, αυτήν τη στιγμή ένα δεύτερο παιδί δεν είναι κάτι που οργανώνω ή είναι στα άμεσα σχέδια μου, γιατί θέλω να δώσω χρόνο στον εαυτό μου. Αν είναι να έρθει, όμως, καλώς να έρθει».
Βιώνεις καθόλου την κρίση στα επαγγελματικά σου;
«Βεβαίως. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν τη βιώνει. Στο ότι μπορεί να σε παίρνουν για δουλειές πολύ πρόχειρες, στο ότι οι δουλειές αυτές είναι σύντομες ή ακόμα να σε παίρνουν και να σου λένε ότι δεν έχουμε να σε πληρώσουμε».
Σου έτυχε να δουλέψεις κάπου και να σου χρωστάνε ακόμα;
«Όχι, αλλά είχε ο Γιάννης χρωστούμενα από κάποια εταιρεία που είναι γνωστή και, γενικά, έχει ανοιχτά… μέτωπα με πολλούς ηθοποιούς. Τελικά μας κάλυψαν, όμως».
Τι περιλαμβάνουν τα προσεχή επαγγελματικά σχέδια σου;
«Αυτή την στιγμή είμαι σε συζητήσεις, αλλά δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Επειδή είναι πολύ ρευστά όλα, μπορείς να συνεννοηθείς κάτι και να μην ισχύει μετά από πέντε μέρες…
Σε ότι έχει να κάνει με το θέατρο, έχουμε υπογράψει μέχρι 30 Μαρτίου και είμαστε κάθε Δευτέρα και Τρίτη στο «Doors», στο Κολωνάκι, στην παράσταση «50 χρόνια έρωτας», μαζί με τη Βάνα Μπάρμπα, τη Χριστίνα Παππά, τη Νατάσσα Καλογρίδη, τον Γιώργο Κοψιδά, τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο και τον Φώτη Σεργουλόπουλο. Το στήσιμο έχει κάνει ο Αντώνης Καλογρίδης, στο φωτισμό είναι η Κατερίνα Μαραγκουδάκη και το σενάριο είναι του Φίλιππου Δεσύλα».
Το μεγαλύτερο επαγγελματικό σου όνειρο;
«Έχω έναν έρωτα με τις ταινίες. Σπούδασα acting for films και γενικά έχω έναν έρωτα για τον κινηματογράφο. Κάτι συγκεκριμένο δεν έχω ως όνειρο, αλλά το σίγουρο είναι ότι αναζητώ τις ταινίες. Είναι κάτι που έχω καιρό να κάνω και το αναζητώ επαγγελματικά».
Η καλύτερη σου φιλία από το χώρο της υποκριτικής;
«Η Ναταλία Λιονάκη, αν και δεν ξέρω αν θεωρείται από την υποκριτική, πλέον, καθώς έχει απομακρυνθεί από το χώρο. Φίλες, όμως, είμαστε. Δεν βγαίνουμε πια έξω γιατί έχει αποποιηθεί τον τρόπο ζωής που είχε και ζει διαφορετικά, αλλά μιλάμε στο τηλέφωνο κι αυτό -ούτως η άλλως- για μένα σημαίνει φιλία».
Έχεις τσακωθεί ποτέ με κάποιον συνάδελφο σου κι, αν ναι, γιατί;
«Τσακωμό…τσακωμό, όχι. Τώρα, εντάσεις, στο στήσιμο μιας θεατρικής παράστασης… όλο και κάτι μπορεί να συμβεί, αλλά με συνάδελφο όχι. Να πέσουν… μαλλιοτραβήγματα, δηλαδή. Είμαι άνθρωπος που, ναι μεν αν με ενοχλεί κάτι θα το πω, αλλά επειδή ξέρω τι γίνεται και ποιες εντάσεις μπορεί να υπάρξουν, το σταματώ».
Πριν γίνεις ηθοποιός, με τι άλλο είχες ασχοληθεί;
«Πριν την υποκριτική, είχα κάνει ραδιόφωνο. Η πρώτη μου δουλειά, ήταν στα 18, περίπου, όταν δούλευα σερβιτόρα στο Λουτράκι, για να μαζέψω λεφτά και να βγάλω εισιτήρια για να φύγω στην Αμερική, χωρίς να το ξέρουν οι γονείς μου. Η επόμενη, ήταν στην Αμερική, όπου ήμουν ταμίας σε πιτσαρία και τα βράδια δούλευα στις δημόσιες σχέσεις ενός κλαμπ που είχαν Έλληνες».
Η τελευταία φορά που έκλαψες;
«Όταν έφυγε ο Γιάννης για άλλη μια φορά περιοδεία, γιατί έπρεπε να πάει στη Θεσσαλονίκη».
Μεγαλύτερο προτέρημα κι ελάττωμα σου;
«Είμαι πάρα πολύ ειλικρινής, ευδιάθετος άνθρωπος - βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Και πρόβλημα να υπάρχει, βλέπω τη λύση και λέω ότι για κάποιο λόγο γίνεται, είμαι οργανωτική, με στρατηγική.
Ελάττωμα… Είμαι εγωίστρια, απαιτητική, ισχυρογνώμων, αλλά ταυτόχρονα… ακούω κιόλας. Δεν είμαι άνθρωπος που δεν θα ακούσω, ιδίως ανθρώπους που σέβομαι πάρα πολύ».
Σεξουαλική παρενόχληση έχεις δεχθεί;
«Ναι».
Ουκ… ολίγες φορές;
«Μη φανταστείς… Μια - δυο φορές, στην αρχή της καριέρας μου, όταν δεν με γνώριζαν και δεν με σέβονταν».
Η μέχρι στιγμής δουλειά που σε «σημάδεψε»;
«Αυτή που με σημάδεψε και ήταν μεγάλο σχολείο για μένα ήταν η δουλειά στην Αμερική. Το ταμείο στην πιτσαρία και οι δημόσιες σχέσεις στο κλαμπ. Γιατί στην Αμερική υπήρχε η βιοπάλη και η μοναξιά. Και έπρεπε να μάθω να σηκώνομαι όταν έπεφτα κάτω. Μου έδωσε τα εφόδια για τη συνέχεια».
Αθήνα. Με μια άλλη λέξη;
«Θα πω περισσότερες. Όμορφη άλλα φτωχή (σε επίπεδο)».
Αν γινόσουν πρωθυπουργός για μια μέρα, ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα άλλαζες;
«Τη φορολογία και τα ασφαλιστικά ταμεία».
Τι εύχεσαι για το 2011;
«Υγεία, υγεία, υγεία… Πέρσι, τέτοια μέρες περίπου, έχασα τη γιαγιά μου κι επειδή ήταν η αδυναμία μου και τη βρήκα κι εγώ, έχω αναθεωρήσει πολλά πράγματα. Με συντάραξε πάρα πολύ αυτή η απώλεια και το μόνο που εύχομαι είναι υγεία. Και, βέβαια, να υπάρχει ψυχική υγεία και εσωτερική ηρεμία στην οικογένεια».
Αυτή η απώλεια σε έκανε να «ψαχτείς» σε μεταφυσικό επίπεδο - το είχες πράξει κατά το παρελθόν;
«Όχι, καθόλου. Είμαι δύσπιστη με όλα αυτά. Από τη μία θέλω να πιστεύω ότι κάπου εκεί υπάρχει κάτι άλλο -είναι ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει κάτι άλλο- αλλά με γεγονότα θεωρώ ότι δεν υφίσταται κάτι τέτοιο».
Η ωραιότερη επαγγελματική εμπειρία σου μέχρι στιγμής;
«Από κάθε δουλειά κράτησα και κάτι. Από το ραδιόφωνο, με τον Μιχάλη Τσαουσόπουλο, που μου έμαθε πράγματα μόλις γύρισα από την Αμερική και με βοήθησε απίστευτα και στον λόγο μου, από την πρώτη μου δουλειά με τον Μανούσο Μανουσάκη… Απ’ όλες τις δουλειές έχω κρατήσει πράγματα. Δεν παίρνω την απόφαση να κάνω κάτι αν δεν το πιστεύω και είμαι πάντα στην ψυχολογία ότι πάντα μέσα απ’ αυτό παίρνω κάτι. Από οποιαδήποτε δουλειά. Κι όσο πιο πολύ ο καλλιτέχνης παίρνει πράγματα, τόσο πηγαίνει παραπέρα. Ακόμα κι από τα αρνητικά».
Μεγαλύτερο λάθος της καριέρας σου;
«Γενικά, δεν μετανιώνω γιατί οτιδήποτε. Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που είπα ότι έπρεπε να κάτω κάτι έτσι ή αλλιώς, ωστόσο λειτουργώ πολύ με το ένστικτο. Υπάρχουν κάποιες δουλειές που θεωρώ ότι δεν έπρεπε να κάνω γιατί δεν με αντιπροσώπευαν. Η μία ήταν το πρωινό του ΑΝΤ1, και γι’ αυτό αποχώρησα μετά από δύο μέρες. Την άλλη δεν θέλω να την αναφέρω…»
Ποια συνάδελφο σου εκτιμάς ιδιαίτερα, υποκριτικά;
«Μια γυναίκα που θαυμάζω πάρα πολύ και για την παρουσία της και για την υποκριτική της, είναι η Πέμη Ζούνη».
Πηγή: markos.tv
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου