“Που πας βρε Βενιζέλο;”

Άστραψε και βρόντηξε χθες ο κ. Βενιζέλος, θυμίζοντας τους πάλαι ποτέ επιτρόπους των στρατοδικείων.

Συνεχώς νόμιζα ότι θα διακοπεί η τηλεοπτική μετάδοση και θα ακουστούν… εμβατήρια.

Και καλά, τόσο έξυπνος υποτίθεται ότι είναι, δεν κατάλαβε ότι με το ύφος αυτό, και με την απειλή του γύψου, δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει ούτε μια εντύπωση;

Είναι δυνατόν, με μάτι που γυαλίζει, θυμίζοντας τον Τζακ Νίκολσον στη «Λάμψη», και με παραληρηματικό λόγο που θύμιζε συνταγματάρχη της εφταετίας, να θέλει να κερδίσει πόντους, ή έστω τη κατανόηση του πόπολου;

Δηλαδή, αν κατάλαβα καλά, προσπάθησε να ακυρώσει την παρουσία του Σαμαρά στην Θεσσαλονίκη, απειλώντας θεούς και δαίμονες, και κουνώντας το δάχτυλο προς τους υπηκόους;
Εγώ θα έλεγα ότι θα πρέπει να απολύσει πάραυτα τους επικοινωνιολόγους του, γιατί του γύρισε μπούμερανγκ.
Λίγο ακόμη, και θα κήρυττε στρατιωτικό νόμο. Τόση φόρα είχε πάρει.
Υποσχόμενος ως άλλος Τσόρτσιλ (τρομάρα του) αίμα, ιδρώτα, και δάκρυα!
Δώσαμε κε υπουργέ μας, δώσαμε…
Απέτυχε στο σκοπό του, διότι ο κόσμος είδε τον Σαμαρά, είδε κι αυτόν και σύγκρινε. Όπως σύγκρινε τη σημερινή εμφάνιση του Σαμαρά, με εκείνη του «λαοπρόβλητου» πρωθυπουργού, πριν από μερικές ημέρες.
Και είμαι πεπεισμένος ότι οι συγκρίσεις αυτές, έκαναν ακόμη και ακραιφνείς Πασόκους να αναρωτηθούν, αν έχουν επιλέξει το σωστό στρατόπεδο.
Ένας Σαμαράς, που τουλάχιστον στο θέμα της εργασιακής εφεδρείας, εμένα μου έδειξε ότι είναι πολύ πιο σοσιαλιστής από τους «σοσιαλιστές» που μας κυβερνούν.
Και  που στα άλλα φλέγοντα οικονομικά ζητήματα που ανέπτυξε,  απέδειξε ότι είναι πολύ πιο φιλελεύθερος, από κάποιους που έχουν τον φιλελευθερισμό σημαία τους.
Για αυτό και ρωτάω: Που πας βρε Βενιζέλο;
Είναι δυνατόν να τριπλάρει ο Βαμβακούλας τον Μέσι;
Είναι ποτέ δυνατόν;
Strange Attractor