για την πέμπτη δόση του δανείου στην Ελλάδα και όχι μόνο και σχεδόν έντρομη για τις δυνητικά καταστρεπτικές συνέπειες που μπορούν να προκύψουν από την ελληνική κρίση, σπεύδει να στηρίξει την Αθήνα με όλες της τις δυνάμεις, μετά τα όσα δραματικά ή τραγελαφικά λαμβάνουν χώρα τα...
τελευταία εικοσιτετράωρα.
Οι δραματικές και τραγελαφικές, με ή χωρίς εισαγωγικά και ανάλογα με το πώς κάποιος αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις τις οποίες το πανελλήνιο παρακολουθεί άναυδο να λαμβάνουν χώρα τα τελευταία δύο εικοσιτετράωρα, εκτός της ανησυχίας ή/και της ελπίδας, πάλι αναλόγως του πως αντιλαμβάνεται κάποιος τις εξελίξεις, είχε και μία πολύ μεγάλη και σοβαρή «παράπλευρη απώλεια», την κατάρριψη με κρότο και «κουρνιαχτό» της μεγαλειώδους μπλόφας της Τρόικας η οποία εν είδη βιρτουόζου του… πόκερ, «μας είχε στην πρέσα» τις τελευταίες εβδομάδες.
«Θα καταρρεύσουμε, δεν θα καταρρεύσουμε», «θα χρεοκοπήσουμε, δεν θα χρεοκοπήσουμε», «θα μας δώσουν τα λεφτά, δεν θα μας δώσουν τα λεφτά» όλα αυτά διακινούνταν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και η Ελλάδα γινόταν πρώτη είδηση στα μεγάλα δίκτυα, αφού είτε από πραγματικό ενδιαφέρον είτε από υπολογισμένες κινήσεις δημιουργίας κλίματος, διαρρεόταν από κάθε ανευθυνο-υπεύθυνο πως επίκειται η… πτώχευση της Ελλάδας μαζί με την ανάδυση της… Ατλαντίδος. Με άλλα λόγια οι «αγορές» αλλά κυρίως οι κυβερνήσεις των εταίρων μας, τουλάχιστον κάποιες από αυτές, διέδιδαν πολύ απλά πως είτε θα συναινέσουμε αγόγγυστα «σε όλα» είτε θα μας πτωχεύσουν, και «δεν τρέχει κάστανο», αφού η ευρωζώνη μπορεί να διαχειριστεί στην κατάρρευση μίας χώρας του ευρώ, σαν την Ελλάδα. Από αυτού του είδους τις «τσαμπουκαλίδικες» στην κυριολεξία δηλώσεις δεν έχουν περάσει παρά 48 ώρες.
Τι συνέβη όμως μέσα σε αυτές τις 48 ώρες; Δύο κυρίως πράγματα: Πρώτον, οι Έλληνες «παραξύπνησαν» και με τη στάση τους στις πλατείες της χώρας, ειδικά στο Σύνταγμα στο οποίο ως πραγματικοί πατριώτες αντιστάθηκαν κατά των τραμπούκων οι οποίοι προσπάθησαν να τους διαλύσουν, απέδειξαν πως η σοφή ρήση «φωνή λαού οργή Θεού» είναι πάντα επίκαιρη ειδικά μία περίοδο στην οποία οι πολιτικοί ταγοί της χώρας κρίνονται… ελειποβαρείς. Δεύτερον, οι εξελίξεις της «πλατείας» έφεραν όλες τις παρεπόμενες παρενέργειες στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, με αποτέλεσμα εχθές να μην γνωρίζουμε εάν θα έχουμε πρωθυπουργό, και σήμερα να μην γνωρίζουμε εάν θα έχουμε κυβέρνηση.
ΠΡΟΣΟΧΗ! Με όλα τα παραπάνω δεν εννοούμε πως τα τεκταινόμενα στο πολιτικό σκηνικό είναι απλώς μία «μπλόφα» της κυβέρνησης ή μία μικροπολιτική στάση της αντιπολίτευσης. Το παρών σημείωμα δεν αναλύει το κατά πόσο οι εξελίξεις ήταν απλά μία παράσταση ή όντως μία χαμένη ιστορική ευκαιρία, αλλά εστιάζει στο πως ακριβώς συνέβαλλε αναφορικά με την στάση των «υψηλών επικυρίαρχών μας», δηλαδή της Τρόικα (ΕΚΤ-ΕΕ-ΔΝΤ).
Ως διά μαγείας, μέσα σε 48 ώρες ολόκληρο το Δυτικό καπιταλιστικό και πολιτικό σύστημα ήρε κάθε επιφύλαξη για το κατά πόσο και υπό ποιες προϋποθέσεις θα έδινε την πέμπτη δόση, ή το δεύτερο μνημόνιο, στην Αθήνα. Μέσα σε μία στιγμή, κατά την οποία φάνηκε πως η κυβέρνηση της χώρας καταρρέει, οι πιέσεις σταμάτησαν, οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις εξαφανίστηκαν και όλοι πλέον φαίνονται πρόθυμοι να συνδράμουν την πολύπαθη χώρα μας.
Με λίγα λόγια η μεγάλη «μπλόφα» με την οποία εκφοβίζουν την χώρα μας κατέρρευσε μπροστά στον φόβο πως στην Ελλάδα η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει από τον έλεγχο.
Όλα τα παραπάνω μας οδηγού στα παρακάτω συμπεράσματα. Πρώτον, η Ελλάδα είναι πολύ σημαντική από όσο θεωρούσαμε για να «χαθεί» τόσο για τις αγορές όσο και για τις κυβερνήσεις της Δύσης. Δεύτερον και κυριοτέρον, η χώρα εάν αντιλαμβανόταν την αξία της σε καθαρά γεωπολιτικό και γεωοικονομικό επίπεδο, δηλαδή εάν η χώρα μας ήταν κράτος σοβαρότερο και οργανωμένο, θα κατέστρωνε ένα πολύ διαφορετικό σχέδιο αντιμετώπισης των δυτικών «τσαμπουκάδων». Με απλά λόγια, για μία σειρά οικονομικών και πολιτικών λόγων, η Δύση, ειδικά οι ΗΠΑ και η ΕΕ, μας χρειάζονται, όσο τους χρειαζόμαστε και εμείς. Υπό το συγκεκριμένο πλαίσιο, μία επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου ούτε περιττή κρίνεται ούτε ανέφικτη είναι.
Υπό το συγκεκριμένο πρίσμα τα τεκταινόμενα των τελευταίων ωρών θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην εξαγωγή κάποιων πολύ χρήσιμων συμπερασμάτων τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως αισιόδοξα.
Για να πούμε όμως και τα πράγματα με το όνομά τους θα πρέπει να παρατηρήσουμε πως πέραν της συγκεκριμένης, αισιόδοξης, παρατήρησης δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε και το γεγονός πως εάν και εφόσον η κατάσταση στην Ελλάδα οδηγήσει σε ακυβερνησία, είτε μέσω εκλογών είτε χωρίς, τότε καμία δόση από κανέναν δεν μπορεί να γλυτώσει την Ελλάδα από την χρεοκοπία, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για το εσωτερικό της χώρας όσο και για το εξωτερικό.
Για την ώρα το σημαντικό το οποίο θα μπορούσαμε να εξάγουμε από τον ορυμαγδό των τελευταίων ωρών είναι πως έχουμε στην φαρέτρα μας πολύ περισσότερα όπλα από όσα νομίζουμε πως έχουμε, δεν έχουμε λοιπόν να τα χρησιμοποιήσουμε για να επιτύχουμε μία «έντιμη ειρήνη»…
Θα επανέλθουμε αργότερα αναλύοντας την κατάσταση και δίνοντας περισσότερα στοιχεία που θα στοιχειοθετήσουν την πεποίθησή μας περί της ευρωπαϊκής «μπλόφας», για να διαπιστωθεί ότι αυτή είχε μια πολύ σαφή και ρεαλιστική λογική. Όλα όμως τα στρατηγικά σχέδια στηρίζονται πάνω σε υποθέσεις και δεδομένα. Εάν κάτι πάψει να ισχύει, τότε πρέπει να διαθέτεις εναλλακτικά σχέδια.
Υπάρχουν άραγε; Θα φανεί πιο σύντομα από όσο πιστεύαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου